Een week met een donker randje ☁️ …

Iedereen begint zijn draai te vinden hier in en om het huis. We missen Durk zeker, maar draaien wel door zonder hem. De visite begint zich ook steeds meer thuis te voelen. Lourens is hier om de dag lekker aan het hardlopen, mem is hier af en toe lekker aan het kokkerellen zoals jam maken of taart met Imke. Heit scharrelt ook om en laten we niet vergeten dat ze hier ook allerlei klussen oppakken 🙏. Het duurt niet lang meer voordat we Durk weer in onze armen kunnen sluiten en daar zijn we wel weer aan toe! 

Afgelopen vrijdag hebben we de dag gezellig afgesloten met lekker eten en drinken in het restaurant. En ja, dat was net zo lekker als de week ervoor & in combinatie met goed gezelschap was dit weer top! Voordat we gingen eten hebben sommigen van ons nog wat gymnastiek beoefent in de speeltuin, we hebben ons goed vermaakt 😂.

Zaterdag zeiden ze dat het hier ging stormen, wij hebben daar op zitten wachten. Maar het blijkt dat de ideeën van storm hier anders zijn dan in Nederland. Hier waaide het windkracht 4 en was er veel regen. Maar dit weer noemen we in Nederland niet een storm ⛈️. Het werd dus een binnendag en daar waren we ook wel aan toe, lekker chillen op de billen. Beppe en Imke hebben een (verlate) verjaardagstaart gemaakt. Imke had van de taart een tekening gemaakt en die hebben ze die nagemaakt, dat is goed gelukt en smaakte als vanouds 😋 heul lekker…. 🤤  

Ook werden er spelletjes gespeeld, poffertjes gegeten ook heul lekker 🤤, F1 gekeken en voor het avondeten lekkere kartoffelsalade ook heul lekker 😋 (gemaakt door mijn moeder met het recept van mijn tante Mieni). En toen was het voor de meiden was tijd om te gaan logeren in de camper, voor de eerste keer logeren 🥳. Daar hadden ze wel zin in en vonden het ook wel spannend. Voor mij was het een gekke gewaarwording, geen avondritueel, hele avond voor mezelf. Maar moet zeggen vond het ook wel lekker voor een avondje. De meiden hebben het prachtig gevonden samen met Beppe in bed. Ze hebben goed geslapen en gelijk de afspraak gemaakt om het volgend weekend weer een nachtje te doen…

Zondag heb ik gezorgd voor warm water, zodat iedereen even door de wasstraat kon. Hoewel de meiden nooit zin hebben in douchen, krijg ik ze er vervolgens niet meer onder vandaan… Heel herkenbaar 😆. Lourens en Rinske gingen eerst op pad, Lourens hardlopen en Rinske mee op de mountainbike. Ik ging met mijn moeder, Imke en Twirre ook een frisse neus halen. Voor de rest van de dag was het lekker in huis, Max aanmoedigen en vroeg op bed.

Maandag stonden er weer klussen op het programma en werd de lijst verder afgewerkt. Aan het einde van de middag was het tijd voor hobbelen op het paard en iedereen ging mee om dit te bewonderen. Zelfs Beppe (welke het niet heeft op paarden) de stal in om samen met de meiden te poetsen. Mijn mond viel open 😆, dat wilde ze niet  toen ik nog op paardrijden zat, maar goed het verschil moet er blijven. De meiden gingen op buitenrit en hebben zelfs gedraafd tijdens de rit. Ze vonden het heel leuk dat iedereen mee was, daarna zijn we nog langs de patatboer gegaan (een mens moet toch eten 😉) en toen was de dag alweer voorbij. 

Dinsdag hebben we boodschappen gedaan en Lourens ging een blok hardlopen. Na de koffie gingen we weer verder met klussen. In de avond werd er nog “gruus” gebracht om de gaten in de weg op te kunnen vullen. Durk was dit aan het regelen, maar het was wel een verrassing dat het in de avond met een vrachtwagen werd gebracht. Lourens en mijn moeder waren op dat moment aan het wandelen en waren toch wel wat geschrokken van de naderende vrachtwagen. Zij dachten dat het een trein was, maar het geluid kwam toch wel steeds dichterbij 😅. 

Woensdagochtend begon zoals vele doordeweekse ochtenden maar veranderde al snel in veel verdriet. Balou was de laatste tijd al wat aan het kwakkelen maar leek steeds weer op te knappen. Hij at minder, had steeds vaker een bloedneus en verzorgde zich minder goed. Hij is ook al 17,5 jaar dus wij schoven dat op ouderdom. Maar het ging in de ochtend mis, hij stikte in zijn brokken en bleef heel benauwd en moest overgeven 😢. Ik kon niet veel voor hem doen, dat voelde heel onmachtig. Ik heb mijn ouders gebeld, gelukkig stonden die in de tuin met de campers 😉 en waren snel ter plaatse. De meiden moesten naar school en ik wilde Balou nabijheid bieden, ondertussen proberen een afspraak met een dierenarts te krijgen en had de hulp van buurvrouw ingeschakeld mocht ik echt geen afspraak kunnen krijgen. Die afspraak lukte vrij vlot gelukkig! Ik heb hier nog geen dierenarts. Mijn ouders bleven bij Balou en ik ging de meiden naar school brengen. De meiden hebben voordat ze weggingen nog wel afscheid genomen van Balou, want ik durfde niet te zeggen of hij nog zou leven als ze thuis zouden komen. Ik was er wel zeker van dat ik Balou niet meer door allemaal onderzoeken heen wilde laten gaan of vol medicatie wilde stoppen. Bij terugkomst thuis lag Balou redelijk ontspannen in het poppenledikantje. Ik heb al wel een doos en kleed klaar gelegd om mee te nemen naar de dierenarts, want ik voelde aan alles dat het tijd was om afscheid te nemen. Je hoopt natuurlijk op wat anders… Balou ging rustig de reismand in en begon zelfs te spinnen in de auto in plaats van miauwen. Ik en mijn vader werden opgevangen door een lieve betrokken dierenarts, die het vrij snel gezien had dat we Balou moesten helpen in te slapen 😢. Je wilt dit natuurlijk niet horen, maar het bevestigde wel mijn gevoel. We zijn zo lief geholpen en deze arts had echt hart voor Balou. Balou zou na de eerste prik in slaap vallen en daarna een prik in het hart krijgen. Ik heb hem in slaap gewiegd en daarna is mijn vader bij hem gebleven. Ik vond het idee van een prik in het hart te eng en wilde een zo mooi mogelijke herinnering er van maken. We hebben hem daarna meegenomen naar zijn laatste rustplaats. We hebben met z’n allen een mooi plekje uitgezocht in de tuin, Lourens en mijn vader zijn het graf gaan graven. Balou maakte ook deel uit van het leven van mijn ouders en Lourens, zij pasten altijd op als wij op vakantie waren. Mijn moeder ging dan zelfs met hem tv kijken in de avond. Iedereen was ontzettend verdrietig😞. Daarom was het wel mooi dat zij er ook bij waren, helaas alleen Durk niet. De meiden hebben nog mooi afscheid kunnen nemen, een knuffel in de doos van Rinske en Imke had een mooie tekening gemaakt. Daarna was het tijd om hem te gaan begraven in een mooi opgekleurde doos. Mijn ouders hadden bloembollen meegenomen en hier hebben we een deel van geplant. Iedereen gaat op zijn eigen manier om met zijn verdriet. Rinske ging alleen in de tuin spelen en maakte het graf mooier met geplukte bloemen en Zweedse vlag. Mijn moeder bereidde het eten voor en zorgde voor de meiden. Imke zocht nabijheid van mij en ik ging met mijn vader en broer de gaten in de weg vullen. Mooi even wat lichamelijke arbeid en even uit het hoofd en verdriet. Het was een verdrietige dag van ons allen, maar ik vond het heel fijn om iedereen om me heen te hebben en dat we het verdriet konden delen. Balou zal zeer gemist worden!!! 🌟 

Donderdag ging Lourens hardlopen en ik met Imke mee op de fiets. Het was een fijne rit, mooi weer en mooie herfstkleuren. Aan het einde van de rit was ik wel klaar met de heuvels en vond ik het wel confronterend dat ik niet z’n goede conditie heb als ik denk. Volgens Lourens is dit juist goed, want als je het weet dan kan je er wat aan doen. Zo is dat, een helpende gedachte maar het viel me goed tegen 😬. Rinske ging in de middag spelen bij een vriendinnetje. Wij hebben in het hok, het speelgoed van de meiden opgeruimd, voetbaltafel en pingpong tafel gebruiksklaar gemaakt en er kwamen nog een whiteboard en twee schoolborden te hangen. Dan hebben de meiden ook een mooie speelplek als het weer wat minder mooi is. Het was gelijk een succes, want toen Rinske werd thuis gebracht kreeg de moeder van vriendinnetje haar en haar broer wat lastig mee 😂. De meiden hebben tot het avondeten lekker in het hok “schooltje” gespeeld. Mijn vader heeft nog even gebruik gemaakt van de sauna en na het avondeten is iedereen zijn eigen weg gegaan. 

Morgen de laatste schooldag en dan staat het weekend voor de deur. Vrijdagmiddag even wat winkels in, in Lindesberg. Vrijdagavond gaan de meiden logeren in de camper. Het weekend wilde ik nog wat sight-seeing in de omgeving doen, Rinske en Beppe gaan haar (verlate) verjaardagtaart maken en zondagmiddag kunnen we Durk weer in onze armen sluiten. Maandag is dan nog een dag met zijn allen en dan staat het onvermijdelijke afscheid weer op de planning. 

Maar zover zijn we nog niet, we gaan eerst genieten van het leuke weekend wat voor de deur staat en ik wens jullie dan ook hetzelfde leuke weekend toe! Hej då 👋