Weer een week voorbij…
Ik weet niet of het klopt? Maar volgens mij hebben ze hier in Zweden minder minuten in een uur of minder uren in een dag.
Durk zijn werk is op maandag weer begonnen en zijn werkplek was in de keuken gevestigd. Dit omdat zijn bureau nog niet geleverd is, dan gaat hij boven in de slaapkamer een werkplek creëren. Omdat de keuken het 💖 van een huis is, had ik twijfels of dit zou kunnen werken (letterlijk en figuurlijk 😉 ) . Maar dit ging prima en is ook wel gezelliger als dat hij in een andere vertrek verblijft. En gelukkig maar want door niet leverbare onderdelen, duurt de levering van het bureau nog een week langer. En ook moest er weer een tripje naar, je raadt het al, Ikea gepland worden om een onderdeel op te halen. Donderdag hebben de meiden en ik onszelf hiervoor opgeofferd, moesten toch boodschappen doen, dus hup weer naar de Ikea. 😂 En als je daar toch bent, kun je net zo goed nog wat knutselspullen en schilderijen meenemen. Toch?!
Het huis voelt steeds meer als ons eigen plekje, op een paar posters na voor de slaapkamer. Dan hebben we een huiselijk huisje en die grote witte muren met gaatjes een beetje opgefleurd. Komende week krijgen we buren en die hebben een soort hondenhok in de tuin geplaatst, ben benieuwd of dit beestje hier de hele dagen in moet zitten. Heb ik wat moeite mee als dat zo zou zijn, heb een andere visie betreft huisdieren. Maar moet niet op de zaken vooruitlopen 🚶♀️ . Om alvast te wennen hebben ze al een kabouter van hout bij de voordeur gezet, tot nu toe nog geen overlast van gehad 😂 .
Het weer is hier top, we hebben de afgelopen twee weken misschien twee of drie ochtenden wat regen gehad. Ook wel lekker als het geregend heeft, want dan ruikt de wereld weer heel anders. De temperaturen liggen hier rond 15 graden. We hadden deze week ook wat een hardere wind, dus mijn beddengoed droogde supersnel op de veranda. 🎉 Het is hier in de omgeving zo stil, je hoort de vogeltjes en de fazant met z’n gekrijs 😆 . Als er een auto op het erf rijdt, valt je dat gelijk op. Zodoende hoorden we de postbezorger aankomen met ons internet-pakket. Ik had er wat twijfels over of ze ons hier wel zouden kunnen vinden, maar dat is geen probleem. De belastingdienst heeft Durk hier ook al getraceerd. Ook zo “gewoon geworden ding”; wifi overal. Als je het twee weken moet missen, is daar zeker mee te leven, maar hoe verwend dat je dat wifi (bijna) overal maar is.
Afgelopen zondag hebben we een huis bezichtigd in een mooi stukje Zweden, in de bossen maar wel met buren hier en daar. Welke ook nog wat paarden hadden staan, dat is niet overal in Zweden zo dus dat is voor mij wel een pluspunt. We reden op een grote boomgaard vol met appel- en perenbomen af en daarachter lag een woonhuis een een stuga met wat schuren. Het woonhuis had veel ramen, dus veel licht. (Is niet altijd gebruikelijk hier). Er waren veel mensen die het huis kwamen bezichtigen, begrijpelijk. Helaas ligt dit huis in een geel gebied qua radon en dat is voor mij geen optie. We zijn hier wel wezen kijken, meters maken in bezichtigen, elke bezichtiging leer je bij.
De volgende dag gingen we bij een boerderij gekeken. Het lag aan een doodlopende weg, tussen de akkers met koolzaad (wat nu prachtig in bloei staat). Een grote tuin, schuur en stal met veel mogelijkheden. Dit huis was prachtig, zoveel ruimte niet normaal. Helaas kon Durk niet overal rechtop staan zoals in keuken, badkamer en slaapkamer. Huizen gebouwd tot begin 1900 (ongeveer) zijn lager, want toen waren de mensen kleiner. In de latere aanbouw kon Durk wel gewoon staan. Helaas is dit ook niet ons huis, maar zit wel een stijgende lijn in. Aanstaande zondag hebben we twee bezichtigingen, dinsdag één en er is nog eentje in de maak. Ook komen er elke dag wel huizen bij dus komen nog genoeg kansen.
Van de week ben ik zonder Durk op pad geweest met de meiden, voelde gek aan, heel andere uitzichten en het idee dat dit nu mijn thuis is, geen vakantie. Boodschappen doen kost nu nog zoveel energie, alles is anders/nieuw dus veel uitzoeken en lezen. Kost me bijna een dag en ik heb al z’n hekel aan boodschappen doen. Daarnaast crossen die meiden met kinderkarretjes door de hele winkel en geloof me die is groot (AH XL x2). We hebben afgesproken dat zij mij mogen zoeken en ik hoop maar dat ze niet teveel andere mensen op de hakken rijden 😉 .
Waar ik bang voor was en wat je aandacht geeft groeit 😅 ben niet helemaal fit. Heb al twee middagen even met Michael (meditatiestem) op de bank gelegen en “oeke dakke” gedaan. Dit helpt maar ben nog lang genoeg niet bijgetankt, ik moet nog wat meer middagen op de bank (ohoh wat een straf). Wel is het gelukt om een start te maken met een boek lezen. Ook hier een stijgende lijn te pakken, 👍 .
De huurbaas stuurde Durk een bericht dat er bij de stallen een kleine tafel met stoeltjes en een poppenhuis stonden. Als we hier belang bij hadden dan mochten we die wel hebben voor de meiden. Durk ging samen met de meiden even kijken en kwamen bepakt en bezakt terug. Een mooi poppenhuis met allemaal houten meubeltjes, sommige waren als nieuw, sommige hadden een druppel lijm en wat 🫶 nodig en sommige konden direct de prullenbak in. Heb alles even schoon gemaakt en samen met de meiden een plek boven ingericht, zodat alles uit de mond van onze Twirre blijft. De LOL-poppetjes en dieren hebben nu een prachtig onderkomen. We hebben de meiden haast twee dagen niet meer gezien. Ze beleven daar mooie avonturen en het liefst eten ze daar ook 😆 .
In dit huis is een bad, wat we thuis niet hadden (daar hadden we een opblaasbad in de douche). Ze zitten er uren in, als we ze er niet uithalen lossen ze op denk ik.
Samen met mij hebben de meiden een email gestuurd aan de vriendjes en vriendinnetjes, sommigen hebben ook al een email terug gestuurd. Dit vinden de meiden prachtig! Ook is het bijzonder om te zien hoe het aanpassingsvermogen van hen is, ze zien overal het beste van in. Niet altijd er is ook weleens frustratie en verdriet, wat helemaal oké is hebben we zelf ook. Hier kunnen we dan over praten en lekker knuffelen werkt het beste om dit gevoel weer wat te verminderen. Ik ben een super trotse moeder 🥰 .
Ik had veel dingen die ik wilde gaan doen zoals kabouterpad, soort huiswerk opdrachten, Leo de Leeuw. Maar niks van alles gedaan en dat hoeft ook niet. Het leven hier gaat veel rustiger; je wacht hier geduldig op je beurt, mensen lijken minder haast te hebben, minder veel te doen op een dag. Dit zijn wij niet gewend, de meiden vragen vaak: ” wat gaan we vandaag doen?” Als ik dan zeg: “we blijven thuis”, vinden ze dit eerst maar niks maar daarna ligt alles open: alles kan en moet niks.
Ook ik zit in die flow van wat willen doen en kom hier langzaam uit. We zijn aan het vertragen, het leven gaat hier niet zo snel en dat hoeft ook helemaal niet. Ik ben bijvoorbeeld langzamer (letterlijk vertragen) aan het wandelen met Twirre, ik voel me minder gehaast, ik zie/hoor/ruik meer van mijn omgeving en kom met een voldaner gevoel terug. Als ik me hier niet bewust van ben dan begin ik weer sneller te lopen 😬 . Kijken hoe lang het duurt voordat “lagom” in mijn systeem zit.
Tot volgende week! Till nästa vecka 👋
