Het aftellen is nu echt begonnen…
Ik heb wekenlang mijn batterij niet goed opgeladen, doorgaan/doorgaan/doorgaan! Emigratie, moeder zijn, pup opvoeden, huishouden… Op een zondagavond in maart ging het lichtje uit. Twee dagen op bed gelegen, voornamelijk slapen en helemaal gevloerd. Dat is niet natuurlijk niet wat ik voor ogen heb, is allang geleden dat ik zo ben door gegaan. Dat ik over al mijn grenzen ben gegaan zonder het door te hebben. Wake up call!
Het blijft een aandachtspunt in mijn leven, vroeger was ik altijd ziek als ik vakantie had. Ik vind het lastig om goed voor mezelf te zorgen, het blijft een leerproces. 😯 Als ik in de “doorgaan-modus” zit dan is het moeilijk te voelen. Voelen hoe het met me gaat, voelen wat ik voel, voelen wat mijn grenzen zijn. Ik ga hierdoor uit verbinding met mezelf.
Op het moment van schrijven zijn we een paar weken verder en met Reiki, mediteren en wandelen met Twirre bij de zeedijk ben ik weer op de goede weg. Ik probeer ter ondersteuning Bachbloesem druppels en daar lijkt het niet minder van te worden. www.bachbloesemmix.nl. Ik ben er nog niet, denk ook niet dat dat in de komende weken gaat lukken. Maar als ik het een beetje stabiel kan houden ben ik hier blij mee…
Alles staat momenteel in het teken van afscheid en hoewel ik dacht dat ik dit proces al door was, komt er een ronde twee. Een vriendin was op visite en werd emotioneel bij het afscheid, dat verraste me en hierdoor ging ik meer nadenken een meer voelen. Bijzonder hoe zulke processen werken. Waar ik me in het verleden van emoties afzette, mag het er zijn,. Het hoort bij het proces en dat is mooi en pijnlijk tegelijk. Alles wat ik of iemand anders voelt is oké.
De meiden slapen ook minder goed en zitten ook aan de lachbloesem, alles proberen om dit proces goed te begeleiden, naast mijn eigen emoties. Dat valt soms zwaar en als ik dan geen pauzes neem, loopt het emmertje weer over. Durk en ik hebben weer een paar onhandige ruzies gehad, welke lang geleden waren. Iedereen zit met zijn eigen emoties, ik word dan boos om iets en het onderliggende is dat ik boos ben op mezelf. Liever voor mezelf zijn is daarbij weer ondergeschoven. Gelukkig zijn we ons er bewust van en kunnen we na ruzies weer het gesprek aangaan en komen we weer in verbinding met onszelf en daardoor weer met elkaar.
Volgende week is de laatste schoolweek voor de meiden, voor iedereen omdat de meivakantie begint, maar onze meiden hebben ook gelijk zomervakantie. Op de laatste schooldag is ook het afscheidsfeestje voor vrienden, die week daarop komt de familie een middag afscheid nemen. Die week daarop is het inpakken, schoonmaken, inladen, overdragen en vertrekken.
Het komt nu wel echt heel dichtbij 😣 😆 😀 😢 😝
