Nieuw gezinslid
Ik wil al heel lang een hond, heb in verleden zelfs overleg gehad met manager of ik de hond mee naar werk kon nemen. Daar was de setting helaas niet helemaal naar, dus deze wens maar even op een laag pitje.
Toen ik een relatie kreeg met Durk, hij was duidelijk “ik wil geen hond”. Was ook niet mogelijk omdat we beide veel aan het werk waren. Toen onze meiden geboren werden en steeds ouder werden, begon de wens weer meer op de voorgrond te treden. Ik gun hen een vriend voor het leven en onze lieve Balou vind kinderen soms wat lastig. Toen ik ook nog eens in het boek “De Gouden gezondheidsgids” las dat honden heel goed voor je gezondheid zijn door middel van aaien, contact maken en wandelen (zeg nou zelf dat is toch gezelliger samen dan alleen 😊 ). Vrienden van ons hebben honden en als ik dan zag hoe blij die meiden hiervan werden. Kortom voor mij allemaal goede redenen om te kiezen voor een hond (toch Durk 😉 ).
Ik ben aan het googlen (daar is ie weer) geslagen om te onderzoeken wat een geschikt ras voor ons gezin en onze situatie zou zijn. En was in eerste instantie van plan om in Zweden te gaan kijken voor een hond. Toen ik dit aan mijn ouders vertelde, vroeg mijn vader mijn mobiel en code, en begon een site op te zoeken. (Voor wie mijn vader kent, die is niet zo bedreven met technologie 😂 ). Hij liet mij de website www.chebo.nl zien en noemde dat zij daar met de camper hebben gelogeerd. Mijn vader had kennisgemaakt met de hond Pip. Dit is de kennel van de Nijenhaer, zij wonen op een boerderij met hebben camperplaatsen. Omdat ik geloof dat er dingen op mijn pad komen, nam ik dit als teken en ben ik me gaan verdiepen in het ras.
Chebo is een familiehond, leergierig, mensgericht, voelt zich thuis in een gezin en kunnen ingezet worden als therapiehond. Deze informatie op me in laten werken en vervolgens me ingeschreven voor een informatiebijeenkomst, deze worden geregeld georganiseerd.
Op zaterdag 19 oktober ben ik samen met mijn vader naar de informatiebijeenkomst gegaan. Het doel was kennismaken met het ras, de honden waren ook live aanwezig. We kregen uitleg over wat er voor nodig is om een hond in huis te hebben, hoe er wordt gefokt etc. Aan het einde kon je, als je geïnteresseerd was, een aanmeldformulier meenemen. De vraag om deze niet direct in te vullen maar even 24 uur over na te denken en als je dan nog enthousiast ben invullen en opsturen. Wat ik prachtig vond om te zien was de passie en liefde voor het ras, hun honden. Dat ze willen dat de dieren op een goed plekje terecht komen. Ze fokken op gezondheid en gedrag, uiterlijk is ondergeschikt. Fokkers kijken aan de hand van karakter pup en situatie aanmeldingen welke pup voor welke aanmelding geschikt is. Ik was gecharmeerd van de dieren en de manier waarop er gefokt wordt. Het voelde heel natuurlijk…
Weer terug naar huis gegaan, nabespreken in de auto, thuis bespreken met Durk. Nacht erover slapen, wandeling gemaakt bij de zee en vervolgens overlegd met Durk en de meiden. Als we niet alle vier volmondig JA zouden zeggen, zou het niet doorgaan. Ik zal hoofdverzorger/opvoeder zijn maar Durk gaat me ondersteunen. De meiden zeiden direct JA en Durk had ook een JA. (Bovendien denk ik dat de hond met Durk mee zal gaan in het bos en dat ze goede vrienden zullen worden 🤩 ). Ik heb het aanmeldformulier ingevuld en opgestuurd. Het is aan de fokkers om te kijken of ze het passend vinden, wanneer komen er nestjes? Wij zijn bereid te wachten en als we als in Zweden wonen dan komen we ervoor terug. Zo enthousiast en overtuigd ben ik van het ras en de manier van fokken.
Een week later werd ik gebeld door Mascha Frieling, de fokker van de eerder genoemde website. Ze had mijn aanmelding gelezen en vertelde dat er twee nestjes opkomst waren, waaronder van haar hond Pip (waar mijn vader gecharmeerd was). Ze vroeg me hoe ik het zou zien met een pup en emigratie. Hierover gesproken en Mascha benoemde dat ze wel een pup bij ons wilde plaatsen. Dit deed me heel veel 😊. Het bewijst dat als je rustig blijft, jezelf blijft en vanuit je kracht denkt dat het naar je toe komt. Hoe bijzonder is het dat iemand jouw een pup toevertrouwd. Ik zou niet kunnen fokken, zou geen pup weg kunnen doen. Mascha noemde dat het ook gelukkig maakt om anderen gelukkig te zien/maken met een pup. Treffend en zo is het ook 💕 ! Na het telefoontje direct mijn vader gebeld en nog dagen op een roze wolk gelopen. Naar de winkel gegaan om speelgoed voor pup te kopen, dit als cadeau ingepakt en zo hebben de meiden verteld dat we een pup krijgen, als alles goed gaat. Ze waren door het dolle heen….
Mascha heeft een groepsapp aangemaakt met eventuele nieuwe eigenaren van de pups, de eigenaar van de vader van de pups. In deze app worden we van alles op de hoogte gehouden. Toen ik hoorde dat we een pup krijgen ben ik opzoek gegaan naar een geschikte hondenschool om mij en de pup te helpen met trainen. Ik kwam uit bij Simone van www.hondencentrum-simonsays.nl. Hier wordt op een holistische manier omgegaan met mens en dier. Ik was al wat E-boeken aan het lezen van Gerrit Lameijer over verzorging, opvoeding, voeding en nog meer. Op mijn verjaardag kreeg ik van mijn broer en zijn vriendin het boek van Steve Mann “Easy Peasy Puppy Squeezy”. In een kleine week uitgelezen en ben er heel blij mee.
Op het moment van het schrijven is de bevalling gestart. Laten we hopen dat het voor Pip en de pups allemaal goed verloopt. Op de echo van vorige week leken er zes pups te zijn, misschien ook nog een verstopte zevende. Als iedereen maar gezond is en blijft 🍀 .
